Manasse en Christus

 

Het is erg leerzaam om in deze Adventstijd eens rustig het geslachtsregister van de Heere Jezus Christus te overdenken, zoals we dat lezen in het Evangelie van Mattheüs, hoofdstuk 1.

Daar leidt de Heilige Geest ons in de weg die de Heere heeft gehouden van Adam tot de geboorte van Christus. Daar lezen we in welke lijn der geslachten de Heere heeft gewerkt, maar ook lezen we uit welke personen de Heere Jezus geboren wilde worden. Er staan namen bij waar wij ons voor zouden schamen als zij tot onze familie behoorden. Maar Christus heeft zich niet geschaamd, om daaruit voort te komen.

In de lijst van namen, waaruit de Zaligmaker geboren is, lezen we de namen van Abraham, Izak, Jakob, David en: Hiskia gewon Manasse. Manasse, zijn naam prijkt ook in deze lijst. Hoe is dat nu mogelijk? Een man die zijn leven had vergooid en zich niet schaamde een openlijke vijand van God te worden. Een man met zo'n slecht verleden. Een man, die niet alleen een afgodendienaar werd, maar ook een kindermoordenaar en een moordenaar van Gods volk. En dat deze naam nu in het geslachtsregister van de Heere Jezus voorkomt is een rijke bemoediging. Die naam van Manasse predikt ons hoe vrij de genade Gods valt. En dat er bij de Heere geen raadplegen van mensen gedachten plaats vindt. Want wij hadden Manasse allang afgeschreven en laten liggen onder dat oordeel. Manasse moest zalig worden, daar zijn naam stond in het boek des levens. Manasse was door God uitverkoren om bij de Kerk van Christus te behoren. De leer van de uitverkiezing is voor mij Evangelie. Want Manasse zou ook nooit naar God hebben gevraagd even min als jullie en ik met alle mensen op deze aarde. Dat God nog naar zo'n goddeloos zondaar komt om te zien is voor mij het Goddelijke wonder, dat er nog een mogelijkheid van zalig worden is, zelfs voor de grootste der zondaren. Er is niets zo bedrieglijk als die prediking waar aansluiting wordt gezocht in de wil van de mens, of waar de oude Adam wordt opgeknapt en vroom gemaakt.

Manasse werd krachtdadig door en tot God bekeerd. Als een slaaf werd hij door vijandige soldaten gegrepen en naar Babel gebracht en in een gevangenis geworpen. Is dat geen wonder dat de verkiezende God hem daar kwam op te zoeken en in de benauwdheid bracht en hem in de schuld bracht. Wie anders dan de Heere alleen is daartoe in staat? Niemand! Hij heeft zijn zonde en verlorenheid bevindelijk leren inleven, door de ontdekking van de Heilige Geest.

Hij heeft ook beleefd hoe het bloed der verzoening druppelde op de vloek en de wet in zijn ziel, die hem verdoemde. De Borg drukte de kus der verzoening op de lippen van Manasse, al had diens mond Hem onteerd en gelasterd. En de vrucht daarvan was dat we lezen: Toen kende Manasse dat de Heere God is. In deze enkele woorden ligt de bekering van hem besloten. Want kennen betekent hier: erkennen de levende God, tegenover de dode afgoden die hij had gediend. Hij erkende het soevereine recht Gods, om met hem te handelen, zoals de Heere gedaan_heeft. De valse afgodendienst leren verfoeien en de enige ware God leren lief krijgen en beminnen. Hij mocht nu gaan wandelen op de weg der bekering, een weg van sterven en minder worden. De rest van zijn leven ging hij besteden om goed te maken wat hij voorheen verdorven had. Een nieuwe mens is geboren, en die kan niet meer leven zoals vroeger. De ogen gaan open voor de afgoden, die de deur uit moeten. Hij nam de vreemde goden en de gesneden afgodsbeelden weg uit Gods huis. Hij liet Juda prediken dat zij de Heere, de God Israëls dienen zouden. Uit de vruchten komt openbaar, dat het bij Manasse een Bijbelse Goddelijke bekering is geweest.

Jonge vrienden, zo moeten we allen bekeerd worden, evenals Manasse. Hoe verschillend de wegen ook zijn die de Heere houdt met Zijn volk, de bekering is van een ieder hetzelfde: de onttroning van eigen ik!

Wie niet met Christus in Zijn dood is geweest, is ook niet levend gemaakt door de Heilige Geest. Wie ingaat door de enge poort kan nog geen autoradio meer meenemen. Bekering is bevindelijk sterven aan de wereld, maar dan ook bevindelijk leven uit en door Christus. Kennen jullie dit? Dan mag er wel eens een geloofsverwachting zijn om eeuwig bij de Heere te mogen zijn. Verlost uit de banden der zonden en ongerechtigheid. Dat is ware Adventsgestalte! Wat groot van de Heere Jezus Christus om Zich zo diep te vernederen, dat Hij zover het vlees aangaat, uit Manasse geboren wilde worden. Gods Raad zal bestaan, en niet een zondaar die geschreven staat in het boek des levens zal verloren gaan.

Smeekt toch dagelijks om bekeerd te mogen worden, met niets minder kunnen we toe. Bidt om een waar Adventskind te mogen worden, zodat het gaat leven in je hart, de bede van de dichter:

Ik blijf de Heere verwachten, Mijn ziel wacht ongestoord, Ik hoop in al mijn klachten, op Zijn onfeilbaar woord.