Simson's huwelijkskeus

 

Manoach heeft het goed begrepen, hun van de Heere ontvangen kind, Simson, een opvoeding te geven in overeenstemming met de roeping, die het in zijn leven had te vervullen. Wij kunnen er vast van overtuigd zijn dat deze vader al zijn krachten heeft ingespannen, om van zijn zoon te maken, wat de Heere wilde. De wetenschap des geloofs, dat dit kind, als Nazireeër Gods, zou beginnen Israël te verlossen uit de hand van de Filistijnen, schonk hem kracht en lust, om zijn schouders te zetten onder het gewicht volle werk van de opvoeding. In biddend opzien tot de Heere, die alleen hem daartoe kon bekwamen. Het zou groot zijn indien de weg door Manoach betreden, ook door ons als ouders werd bewandeld. De kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Dat wordt bij het doopvont beloofd om de kinderen in de waarheid Gods groot te brengen. Op te voeden tot de belijdenis van Zijn Naam. Manoach was priester in zijn gezin. Een vader heeft die taak ook van de Heere gekregen om het gezin voor te gaan in de vreze des Heeren. Een priester die hard op voor gaat in gebed aan tafel voor of na de maaltijd. Om uw gezin op te dragen aan de Troon der genade. Velen onder ons bidden als vaders en mannen niet hardop aan tafel. Waarom eigenlijk niet? U geeft als argument op: daar zijn we niet bij opgevoed. Bij ons thuis werd het nooit gedaan, dus doe ik het ook niet. Weer een ander zegt: daar moet je eerst bekeerd voor zijn, want de bekeerden kunnen bidden, maar ik niet. Laten we maar ophouden nog meer verzinsels te bedenken. De dood is in de pot. En in een valse gerustheid leeft men verder. Gods kinderen leren zichzelf kennen als biddeloze en dankeloze schepselen. Maar dat doet hen uitdrijven naar de Heere om van Hem geholpen te worden ter bekwame tijd. De discipelen vroegen in verlegenheid: Heere, leer Gij ons bidden. De Heere liet hen niet gaan, maar onderwees hen op de school der genade in het gebedsleven. Door verkiezende genade leert Hij het Zijn kinderen. En van deze kinderen mocht Simson er een van zijn. Wat een voorrecht daar in te mogen delen. We lezen er van in Richteren 13: 24: En dat knechtje werd groot, en de Heere zegende het. Vader en moeder en hun kind delen in de vrije, genade Gods. Een bijzonder gezegend gezin. Drie bewoners en alle drie een kind van God. Voor verbondsmensen is dat niets bijzonders. Drie uitverkorenen onder één dak. Maar voor een mens die door de vrije genade Gods leerde verstaan, het wonder, dat een mens zalig wordt is het wel bijzonder. Met jaloersheid kan dan wel eens gezien worden op dit gezin. Alle drie begenadigd door vrije ontferming. Ze waren geestelijk één. Waar liefde woont gebied de Heere Zijn zegen.

Toch zijn de ouders van Simson erg geschrokken toen hij thuis kwam met het verzoek om te mogen trouwen met een dochter van de Filistijnen, de vijand van Israël. De Israëlieten mochten geen gemeenschap hebben met de onbesneden Filistijnen. Waarom niet? Omdat het gevaar groot was meegezogen te worden in de afgoderij. Zijn vader en moeder wisten niet, dat dit van de Heere was, dat hij gelegenheid zocht van de Filistijnen, want de Filistijnen heersten te dien tijde over Israël. Richteren 14: 4. Het droeg dus de goedkeuring van de Heere. Hij zou Simson ervoor bewaren dat hij niet werd meegetrokken in de afgoderij. De Heere bracht hem hierdoor in het midden van Israëls vijanden om die te verslaan. Om de macht van de Filistijnen af te breken.

Jonge vrienden, je mag daarom nooit deze geschiedenis misbruiken om vriendschap aan te gaan met ongelovigen en te zeggen: Simson deed het ook. Het is beter om de Heere te vragen een godvrezende jongen of meisje te mogen ontmoeten, waar eventueel een huwelijk uit mag ontstaan. Trek geen juk aan met de ongelovigen. Daar is al zoveel narigheid uit voortgekomen. We kennen denk ik allen wel de uitdrukking: Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen. Maar ja, de duivel is nog nooit in slaap gevallen, die is altijd wakker. Denk er niet lichtvaardig over. Aangezien je in de jonge jaren het gevaar hiervan niet inziet, is een waarschuwing op zijn plaats. Veel echtscheidingen vinden er plaats omdat men te lichtvaardig over gegaan is tot de huwelijkssluiting. Beter dan ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Van nature gaan we onze eigen weg buiten God. En dat is een verkeerde weg. Een weg ten eeuwige verderve. We leven ineen tijd van Godsverzaking en verlating, waar Gods Woord geen lamp meer behoeft te zijn om Zijn liefelijke lichtstralen te werpen over ons levenspad. Laat het alzo onder ons niet zijn, maar we vrezen wel voor de toekomst van onze jongeren. Velen zoeken levenspartners in de ijdelheid des vleses.

De Heere schenke genade aan jullie, opdat je zonder de Heere geen stap meer verder kunt zetten, maar Hem nodig te hebben boven alles.