Een vreemde catechisatieles.

 

Het is maandagavond. De klok wijst bijna 6 uur. De deur van de catechisatieruimte wordt geopend om de groep jongeren (aantal 25) binnen te laten. Voor mij altijd maar weer een fijn moment. De jongens en meisjes zijn vriendelijk en gedragen zich ordelijk. Voor een ieder die les geeft een prettige zaak. We horen wel eens dat het er zo geheel anders aan toe kan gaan op de catechisaties. Deze avond zal het er ook anders aan toe gaan als we gewend zijn. Voor de aanvang van de les maken de jongens er mij op attent dat het om de kerk heen rommelig is en ze dragen gelijk de oplossing aan om te gaan ruimen. Wat was er gebeurd die dag? Wel de hovenier was geweest en had met zijn snoeischaar de bomen en struiken gekortwiekt. Met als gevolg: overal groenafval. De andere dag zouden gemeenteleden het komen opruimen. En daar is niets mis mee. Integendeel. De jongens meenden hun kans schoon te zien door alvast te beginnen met opruimen. Dat wilde ik natuurlijk niet hebben, want daarvoor komen ze niet naar de catechisatie. Dan zijn er thuis ook nog wel klusjes op te knappen. Een beetje morrend legden zij zich neer bij mijn besluit. De klok wijst nu klokslag 6 uur aan en de les kan beginnen. Een jongen onderneemt nog een poging om mijn weigering te veranderen. Ik zei weer, neen we gaan beginnen. Maar gelijk erachter aan zei ik tegen die jongen: we spreken het volgende af. Zodra als jij tijdens de les ondeugend bent mag jij buiten takjes gaan rapen. Het gevolg was dat ze allen tegelijk opstonden en zeiden, dan zijn we vanavond allemaal ondeugend en gelijk waren ze weg naar buiten.

Het duurde slechts een ogenblik of de een liep met een bezem, de ander met een hark en schop gehaald uit het schuurtje achter de kerk en uit de garage van de pastorie en de buren. De takken en bladeren werden vakkundig bijeen geharkt. Ik liep er wat onwennig tussen en wist me geen goede houding te geven. Ik voelde me gespannen. Mijn vrouw doorzag dat scherp en zei tegen mij: man zie de humor er toch van in. Zie eens hoe opgeruimd de jongens letterlijk en figuurlijk bezig zijn. Het is wel eens goed als jouw wat uit de hand loopt. Alles moet volgens model gaan…….enz.

Ja, toen even later alles netjes was opgeruimd had ik er vrede mee. De jongens waren spontaner dan ik. Ik was nog zo onhandig om ze bij het weggaan nog toe te roepen dat ze hun catechisatiegeld niet mee naar huis moesten nemen. Dat hoorde in de bus. Ze hadden echter eerder geld verdiend.

De andere dag bleek het een gouden greep geweest te zijn die vorige avond. Want het waaide die nacht zo hard en het regende pijpenstelen, zodat de volgende morgen van opruimen geen sprake kon zijn. Maar dankzij de jongens en meisjes is de straat voor de kerk niet bezaaid met takjes en ander afval, daarom is het alles nog goed uitgepakt.

Jonge vrienden, nog hartelijk bedankt voor jullie spontaniteit die avond. Het was verkeerd en toch is het goed van pas gekomen. Hoe bestaat het!