Simson.    Richteren 13: 1

 

Ik heb me voorgenomen om de richter Simson te gaan behandelen. Een persoon voor ons allen bekend. Me dunkt dat er rijke en ontdekkende lessen in liggen verklaard, vooral als de Heilige Geest het licht laat schijnen over Gods Woord.

Simson de held des geloofs van wie gezegd wordt: In zijn geboorte was hij een zoon des wonders, in zijn optreden een zoon des donders. Deze man had een grote roeping te vervullen in het midden van het volk, waaronder hij werd geboren en opgevoed. Hij moest beginnen Israël te verlossen uit de hand van de Filistijnen, de aartsvijand van Israël. Toen de richter Simson geboren werd was het zeer donker in het land. Wat was er dan aan de hand?

Wel, het volk had de Heere verlaten en bewandelde eigengekozene wegen. Het godsdienstige leven raakte in diep verval. De mensen wilden God dienen op hun eigen wijze. De afgoden werden aanbeden. Zij werden de heidenen gelijk in handel en in wandel. Er waren bijna geen kinderen Gods meer en naar hun stem werd niet geluisterd. De inzettingen van het verbond werden vertreden en daardoor de Heere beledigd. Het volk was ondankbaar jegens de Heere. Hoe rijkelijk had Hij hen niet gezegend? En nu? Ze hebben de Heere verlaten. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen. Maar Mijn volk wou niet naar Mijne stemme horen. Israël verliet, Mij en Mijn geboon, 't Heeft zich and're goon, naar zijn lust, verkoren.

Het volk is innerlijk vervreemd van de Heere God. Vandaar, dat de roede der kastijding over Israël kwam en de Heere hen overgaf in de handen van de Filistijnen, veertig jaar. Vreselijke straf, maar rechtvaardig opgelegd. Er brak een tijdperk aan van diepe vernedering en van bitter lijden. Ze moesten buigen onder de knoet van de vijand. De onbesneden Filistijnen hadden de macht in handen en onderdrukte op wrede wijze het volk. We lezen van geen verootmoediging onder het volk. Juda

schreit geen traan van berouw. Geen geroep uit de diepte der ellende stijgt omhoog. De nacht van algemeen verval en doffe berusting gaat over de inwoners. Er was geen moed om zich te verzetten tegen de vijand. Ze legden zich er bij neer. Ze waren als in de banden geslagen en onmachtig zichzelf te verlossen. Hopeloos is hun situatie.

En ziet, juist in die dagen verwekte God de richter Simson. In Richteren 13 kunnen we uitvoerig de omstandigheden lezen rond zijn geboorte. Tot in de kleinste bijzonderheden wordt alles vermeld. Waarom hiervoor zoveel aandacht? Het gaat hier om de verlossing van Zijn volk en de vervulling der belofte. Simson is instrument in Gods hand om Zijn erf volk te redden.

Hier leren wij zijn ouders kennen. Het zijn eenvoudige mensen. Ze behoren niet tot de vooraanstaanden onder het volk. Integendeel. Simpele mensen uit de stam van Dan, wonend in het dorpje Zora, op het gebergte van Juda. Toch waren zij bevoorrecht boven zoveel anderen. Waarom dan? Zij behoorden tot die weinigen in het land, die de Heere vreesden in oprechtheid en waarheid. Zij behoorden tot de rest. Die de Heere Zichzelf had doen overhouden, krachtens Zijn verkiezing van eeuwigheid. Deze twee mensen waren uit zichzelf niet getrouw. Geen sprake van. God is de Getrouwe Die nooit laat varen het werk Zijner handen. Het waren mensen die nooit gedroomd hadden, dat uit hen de richter zou voortkomen. Mensen, die geen toekomst voor zich zagen. Hier ontbreekt alle heerlijkheid. Het zijn een paar vergeten boerenmensen die nochtans door God verwaardigd zullen worden om de richter voort te brengen. Aan de mogelijkheid dat hen dat te beurt zou vallen hebben ze niet kunnen denken. Waarom niet? Luistert, vrienden. Dit echtpaar ging gebogen onder het juk van de Filistijnen. Gebukt onder de ellende. Maar daar drukte een nog zwaarder kruis op hun schouders. Een donkere schaduw lag over hun huwelijkspad. Zij droegen samen de smart van het kinderloos zijn. Dat was de worm die in het verborgen knaagde aan de boom van hun levensgeluk. We lezen: Manoachs huisvrouw was onvruchtbaar. Met haar moet een wonder gebeuren. God moet haar schoot openen, en Simson wordt geboren, daar waar geen aanzien en eer is. God werkt waar mensen reeds lang zijn opgehouden. Waarom volgt de Heere deze lijn? Om te tonen dat Israël uit zichzelf geen richter kan voortbrengen. Het is geheel machteloos, om zich te helpen en in het volk is geen kracht. Er is zelfs in Juda geen man, die als richter gekozen kan worden. Want de Heere komt hier tot een onvruchtbare vrouw. Zo dun is Jakob geworden. Geen Godsvrees wordt er meer gevonden. Hij moet in de onvruchtbare het leven verwekken en zo is alle redding uit Hem. Wie roeme, roeme in de Heere alleen. De ouders van Simson bewijzen, dat het volk, dat de zondaar in zichzelf niet in staat is om uitkomst te geven. En dat de Almachtige het zwakke, het onedele, het geringe, het onaanzienlijke heeft uitverkoren, opdat geen vlees zou roemen voor Hem. Simson is dus verwekt uit hetgeen niets is. Er liggen hier lessen in bijvoorbeeld de lijn doortrekken naar onze tijd en naar de onvruchtbaarheid van ons eigen hart.