Home

Kennismaking

Memoires

Bijbelstudies

Schriftoverdenkingen voor de jeugd

Div. artikelen

Links

Contact

De geloofskeuze van Mozes (3)
 
Beste jongens en meisjes. Kennen jullie de woorden in het hart die we samen willen gaan overdenken uit Hebreeën 11: 26: Achtende de versmaadheid van Christus meerderen rijkdom te zijn dan de schatten in Egypte.
De eerste gedachte die boven komt bij het lezen van deze tekst is: Kende Mozes toen de Christus al? Zeker kende Mozes de Christus. Wel niet als de geborene, maar dan toch als de beloofde aan de vaderen. Als het zaad der vrouw dat de slang de kop zou vermorzelen. Hij kende Hem, al geopenbaard in het paradijs. De geloofskennis van Mozes betrof wezenlijk Dezelfde Christus, als Gods volk onder het N.T. Mozes was door het geloof verbonden aan Hem, zonder Wien Israël het volk van God niet wezen kon, en zonder Wien het geloof onbestaanbaar is. Hij kent Hem, van wien Jakob stervende had uitgeroepen: Op Uwe zaligheid wacht ik, Heere!
Die Christus is de grond van zijn geloof, het voorwerp van zijn liefde, het leven zijner hoop. Hij speurt de Christus niet in het schitterende paleis van Farao, maar wel onder het geteisterde volk bij de gloeiende tichelovens.
Ook onder het Oude Testament moesten Gods kinderen al lijden en de versmaadheid van Christus dragen. Vijandschap vanuit de hel is er alle eeuwen door geweest. De haat van de volkeren der aarde tegen het Israël Gods was iets anders dan rassenhaat. Daar zat wat anders achter. De strijd tegen Gods volk is de strijd tegen de God van dat volk. Zij zochten de Christus Gods te treffen, de slang zocht het vrouwenzaad te verstikken voordat het in het vlees werd aanschouwd. Het is altijd de strijd tegen Christus Zelf geweest. De strijd van Kaïn tegen Abel.
Dat ziet Mozes voor ogen, door het oog des geloofs: die smaadheid van dat volk, die woede van Egypte, dat hen zoekt te vertrappen in het slijk, de wrede vervolgingen dragen een geheel bijzonder karakter. De oorlogen des Heeren worden gevoerd. De versmaadheid van hen die de God van Abraham smaden, is op dit volk gevallen. Mozes deelde liever in de versmaadheid, dan te delen in een schijn vrede. Hij achtte zelfs de versmaadheid meerdere rijkdom te zijn dan de schatten van Egypte. Uiterlijk heeft hij niets dan verlies. Lijden en smaad komen in de plaats van eer en genot. En toch, heeft Mozes schade geleden? Neen, want wie zijn leven verliest zal het vinden. Een meerdere rijkdom levert hem op de versmaadheid van Christus. Hij houdt God in Christus over en dan heeft hij alles.
Jonge vrienden, de versmaadheid die Mozes moest ondergaan, zal ook ons deel worden als we de Heere vrezen. Om Zijnentwil worden we de ganse dag geplaagd. Daarom zegt Paulus dat het lijden van Christus overvloedig is in ons. Maar daarom is dat lijden en die versmaadheid de kinderen Gods ook dierbaar, ja een rijkdom. Ik verblijd mij, zo roemt de apostel, in mijn lijden voor u, en vervulle in mijn vlees de overblijfselen van de verdrukkingen van Christus.
Zijn er nog jongeren die ook de versmaadheid van Christus mogen dragen in het leven? Zeker is, als je mee doet met de wereld zul je er geen last van hebben. Of zijn er nog die net als Mozes een nieuw hart van de Heere hebben ontvangen? Op school, op kantoor, in het atelier, aan boord, als verpleegkundige, in de huiselijke kring, ja waar dan ook, zul je Zijn smaadheid moeten dragen. Echter, de ware Gods vreze wil dat niet inruilen voor de gunst der wereld. Ik zeg niet dat het altijd even gemakkelijk is voor het vlees, want de strijd des geloofs kan soms zo zwaar en moeilijk zijn. Maar genade houdt Gods volk klein en ootmoedig en gewillig om Zijn smaadheid te dragen. Het is alles Gods eigen werk in het leven van Gods volk. Er ligt iets onuitsprekelijks zaligs en zoets in de versmaadheid van Christus. Het is een ereteken om Christus wil. Het is het drinken van een beker met Hem, die de lijdensbeker ledigde voor Zijn uitverkorenen. Het is het kruisdragen achter Hem, die het vervloekte kruis op Zich heeft genomen. Daarom draagt de Kerk een gezegend kruis. Het ware geloof roemt niet alleen in de Christus van het kruis, maar ook in het kruis van Christus. Hetzij verre van mij, dat ik, zou roemen anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus, door welken de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.
Ik hoop dat de wereld jullie gaat haten, vanwege een godzalige levenswandel. Weet dat zij Mij eer dan u gehaat heeft, zegt de Heere. Dan heb je toch een meerdere rijkdom dan de wereld die voorbij gaat met al haar begeerlijkheden. Mozes zou toch niet meer terug willen naar het paleisleven, neen liever smaadheid dragen, dat leert genade.
Ik hoop dat jullie de wereld leert haten, vanwege haar zonde en verleiding, vanwege haar demonische machten die jullie verstrikken ten verderve. De Heere brenge ju1lie, met Mozes, bij de bakovens en onder de zweepslagen om de smaadheid van Christus te mogen dragen. Dat is een gelukkig leven.