Paas-vuur-ei-best.

 

In sommige streken van ons land, vooral ook Overijssel, worden allerlei heidense tradities in ere gehouden, waaronder de paasvuren. Grote hopen hout worden opgespaard om met Pasen verbrand te worden. De heidenen staken in het voorjaar deze vuren aan om de vruchtbaarheid te bevorderen. Boze geesten werden dan op veilige afstand gehouden zodat de akkers haar vruchten kon voortbrengen voor mens en beest. Het was een volksvermaak, waarbij de kinderen ook allerlei liedjes zongen. Vooral in Roomse streken was dit een moeilijk uit te roeien kwaad. Merkwaardig is dat deze heidense gebruiken ook in stand zijn gehouden in Reformatorische gemeenten. Ik denk aan Staphorst, Vriezenveen en omgeving. Het Roomse bijgeloof vindt blijkbaar aftrek in onze harten. Zelfs zulke onzinnige zaken als het paasvuur gebeuren heeft niets te maken met de Apostel Petrus die zich in de zaal van de Hogepriester warmde bij het vuur en zijn Meester verloochende. Die geschiedenis kent u allen wel. Sommigen menen dat het daarvan afkomstig is. Nu dit paasvuur vindt geen historische grond in Gods Woord, maar in heidense gebruiken.

Dit geldt ook voor de gedachte rondom het paasei. Tot op deze dag speelt het paasei een belangrijke rol . Het paasei wordt gezien als drager van de nieuwe kiem waar nieuw levenskracht in verborgen zit. Vroeger werd in de Roomse kerk het geloof aan de kracht van het ei nog versterkt, doordat men in het ei het witte graf zag, waaruit het leven, Christus, weer oprijst. Bovendien werden de paaseieren als eerste spijs na het vasten in de kerk gewijd; hierdoor kregen zij tevens genezende en onheilafwerende kracht.

Vroeger kreeg ik thuis met Pasen ook eieren te eten met boterjus en vis. Een heerlijke maaltijd.

Erg gewild zijn ook de chocolade paaseitjes. In sommige streken worden ze met de hand geschilderd of gekleurd.

Ik wil ook nog wijzen op het gezegde "paasbest". Het was een algemeen volksgebruik om met Pasen nieuwe kleren te dragen. Het wordt ook wel paaspronk genoemd. Dit gebruik is nog in takt. Als het met Pasen mooi weer is zitten veel vrouwen en meisjes met nieuwe kleren aan in de kerk. Soms een soort modeshow, met de nieuwste hoeden modellen, waar onze koningin jaloers op kan zijn. Waarom moet dit altijd zo nodig met Pasen gebeuren? Wel, dat heeft te maken met oude heidense gebruiken, die we blijkbaar nog niet hebben losgelaten.

Wanneer hier de vinger bij wordt gelegd, wordt het met een glimlach afgedaan. We zijn immers geen heidenen meer. Ik denk dat we christelijke heidenen zijn gebleven. Want als we toch op een rechte wijze het Paasfeest mochten beleven in onze zielen, de opstanding van Christus uit de dood, dan sterven we ook af van de heidense Paasgebruiken. Want Pasen brengt ons in de hof van Jozef. Hebt u de opstandings kracht van Christus al mogen ondervinden in uw leven? Dat we met deze vraag eens in mochten keren tot ons zelf. De ganse Kerk, die in Adam haar God had verloren, ontving in Christus opstanding haar God en zaligheid terug. Och, dat we de kracht van Pasen mogen ondervinden, dat Hij nu de macht heeft om dode zondaren levend te maken. Door de kracht van de opstanding, toegepast aan de ziel van Paulus, mag hij door het geloof roemen: Dood waar is uw prikkel, hel waar is uw overwinning!

Op z'n paasbest te zijn, dat is een arme verlegen bedelaar aan de troon der genade, die de Heere smeekt om een kruimel genade.